Herfst en tuberoazen - De Kift

Ik drink op mijn verwoeste huis

Op 't leven boos en grauw

De eenzaamheid, ons beider kruis

En ik drink ook op jou, —

En op de mond die mij beloog

De wereld koud en wreed

En op het doodlijk kille oog

Op God die ons vergeet

Ik drink de bitterheid van herfst en tuberozen

Gloeiend heet, als brandewijn

De schemering, de nacht, het troosteloze

Dat drink ik, dat bittere kwatrijn

Ik drink op dit skelve hûs

't jammerdearlik lot fan my

Op stelsjes gek fan iensumens

En dan as lêst' op dy, —

De mûle sa ûntrou en falsk

Fol deadske kjeld it each

En dat de wrâld skeinde en sloech

En God der net nei seach

Ik drink de bitterens fan hjerst en tuberoazen

Op 't libben boas en grau

It skimerjen, de nacht, it net te treasten

Dat drink ik, bitter, rau