Bəs İndi - PRoMete

Bu soyuqluq üşüdür, üşüdüm, üşüdüm

Bu səssizlik kar edir, var idin, bəs indi?

Əllərin dondurur, üzümə toxunma, uzaqda dur

Yoluma çıxma sən, bu qədəri bəsimdir

Təcrübə sevgidə yaramır heç bir işə

Sevgi oyunlarında yer yox vərdişə

Hər dəfə eyni halqaları fırlanmalı olursan

Və oyundan çıxırsan əgər yorulsan

Burulğan olur, ancaq hər şeyin əvvəlində

Həvəslənirsən, qeydlər eliyirsən dəftərində

Sənə bağışlanır səhvlərin də

Sevinirsən ki, sevilirsən səhvlərinlə belə

Amma hər şey dəyişir həftələrlə, günlərlə, saniyələrlə

Həyat dolmağa başlayır maneələrlə

İçində baş verən şübhələrlə oyanırsan gecələr

Anlaya bilmirsən — nə bu qarışıq hadisələr…

Qapanırsan, hər şeydən sən soyuyursan

Kənardan izləyərək anlamağa qoyulursan

Ya cəhənnəm istisində yanaraq kül olursan

Ya da soyuqdan iliklərinə qədər donursan

Bu soyuqluq üşüdür, üşüdüm, üşüdüm

Bu səssizlik kar edir, var idin, bəs indi?

Əllərin dondurur, üzümə toxunma, uzaqda dur

Yoluma çıxma sən, bu qədəri bəsimdir

Küsmək, barışmaq, bu bəzəyidir sevginin

Amma əgər hər küsəndə dəyişmirsə sevgilin

Sən sevmək nədir bilirsənsə, arifsən onda

Bilirsən, dərin batan tikanı var hər gülün

Hər bir günün dəyəri də başqadır sən sevəndə

Sanki bütün dünya gülür — bunu sən istəyəndə

Fəsillərdən nə olur olsun, heç bir fərqi yox

Sənə xətər gəlmir soyuqdan istidən də

Son söz, bil heç vaxt deyil sənin son söz

Sən ancaq deyərək korlaya bilərsən — ön söz

Kin yığmaq, başına cin vurmaq, özündən çıxmaq

Axmaqlıq… Sən heç nəsən sevgidə dözümsüz

Nə qədər dözümün var, ondan çox dözəcəksən

Elə bilmə ayrıldın, daha tənha üzəcəksən

Əgər daddınsa bircə dəfə dadını

Adını çəkib, gözünü yumub, sonra köçəcəksən

Bu soyuqluq üşüdür, üşüdüm, üşüdüm

Bu səssizlik kar edir, var idin, bəs indi?

Əllərin dondurur, üzümə toxunma, uzaqda dur

Yoluma çıxma sən, bu qədəri bəsimdir

Це холодно, мені холодно, мені холодно

Ця тиша оглушує, ти був там, а зараз?

Твої руки мерзнуть, не торкайся мого обличчя, тримайся подалі

Не ставай мені на шляху, досить

У любові досвід марний

У любовних іграх немає місця звичці

Кожного разу потрібно крутити одні й ті ж кільця

І ви виходите з гри, якщо втомитеся

Це вихор, але тільки на початку всього

Захоплюєшся, робиш записи в зошиті

Ваші помилки прощаються

Ви щасливі, що вас люблять навіть з вашими помилками

Але все змінюється через тижні, дні, секунди

Життя починає наповнюватися перешкодами

Ви прокидаєтеся вночі з сумнівами, що відбуваються всередині вас

Ви не можете зрозуміти — яка плутанина...

Закриваєшся, холонеш від усього

Вас дають зрозуміти, спостерігаючи з боку

Або ти згориш дотла в пеклі

Або промерзнеш до кісток від холоду

Це холодно, мені холодно, мені холодно

Ця тиша оглушує, ти був там, а зараз?

Твої руки мерзнуть, не торкайся мого обличчя, тримайся подалі

Не ставай мені на шляху, досить

Образа, примирення, ось окраса любові

Але якщо це не змінюється кожного разу, моя любов

Якщо ти знаєш, що таке любов, то ти мудрий

Знаєш, у кожній посмішці глибоко тоне колючка

Цінність кожного дня різна, коли ти любиш

Ніби весь світ сміється — коли хочеш

Неважливо, які пори року

Вам байдуже ні холод, ні спека

Останнє слово, знайте, що воно ніколи не буде вашим останнім словом

Можна тільки зіпсувати, сказавши — прийменник

Накопичувати образу, бити демона по голові, виходити з ладу

Дурість... Ви нетерпимі в коханні

Стільки витримаєш

Пішов недовго, більше будеш плисти сам

Якщо ви куштували, скуштуйте лише один раз

Ви називаєте це, закриваєте очі, а потім рухаєтесь

Це холодно, мені холодно, мені холодно

Ця тиша оглушує, ти був там, а зараз?

Твої руки мерзнуть, не торкайся мого обличчя, тримайся подалі

Не ставай мені на шляху, досить