Дыхаем зноў - Лявон Вольскі, Владимир Пугач

Пасля навальніцы

Знаходзіць адзін аднаго ў пяску і дзівіцца

Мы дыхаем зноў

У аскепках сталіцы

Халоднае сонца

Галоўнае мае адбыцца

Мы дыхаем зноў

Мы дыхаем зноў

Спалоханыя, бяскрылыя

Ці вартыя гэтай долі мы

Дыхай свабодна, мілая

Прагна, глыткамі доўгімі

Дыхай на поўныя грудзі, нам

Ветразі да аблокаў дом

Ляці, не глядзі ў мінулае

Нібы матылек на свае святло

Пасля навальніцы

Дзе водар азону забыты

Нібыта нам сніцца

Мы дыхаем зноў

I цепла ў сталіцы

Усе адбылося, што ў рэшце

Павінна адбыцца

Мы дыхаем зноў

Спалоханыя, бяскрылыя

Ці вартыя гэтай долі мы

Дыхай свабодна, мілая

Прагна, глыткамі доўгімі

Дыхай на поўныя грудзі, нам

Ветразі да аблокаў дом

Ляці, не глядзі ў мінулае

Нібы матылек на свае святло

Пасля навальніцы

Зламаныя спіцы

Пакінуты ровар і колы

Спыніліся быццам

Мы спознiмся зноў

після навальніци

Знаходиться одна в піску і дивиться

Ми знову дихаємо

У аскепках сталіцы

Халодне сонце

Галовное мае адбыться

Ми знову дихаємо

Ми знову дихаємо

Спалоханыя, бяскрылыя

Ці вартія цією долі ми

Дыхай вільно, милая

Прагна, глиткамі довгими

Дихай на повну грудь, нам

Ветразі да блоків дому

Ляці, не дивись у мінулае

Ніби матылек на своє світло

після навальніци

Дзе водар азону забути

Нібита нам сніться

Ми знову дихаємо

Я цепла в сталіці

Усе вийшло, що в останню чергу

Павінна адбицца

Ми знову дихаємо

Спалоханыя, бяскрылыя

Ці вартія цією долі ми

Дыхай вільно, милая

Прагна, глиткамі довгими

Дихай на повну грудь, нам

Ветразі да блоків дому

Ляці, не дивись у мінулае

Ніби матылек на своє світло

після навальніци

Зламаные спицы

Пакінути ровар і коли

Спинилися ніби

Ми спознiмся знову