Як ты - Palina

Як ты безь мяне там?

Як я безь цябе тут?

Пачуцьцём чалавека

Цягне сэрца ў родны кут.

Як быццам жартую,

А ў сабе мацней крычу:

«Я цябе ўратую!».

Толькі як -- ня ведаю.

(А-а-а...)

Ластаўка ў небе лунала, праўду казала

Аб тым, дзе жывеш ты зараз.

Я не спрачалась, у вочы твае закахалась.

На неба глядзеўшы часам.

Ўголас трымаю, гонар!

--

Гэта мая прастора,

Гэта мая краіна,

Край любы, край адзіны…

Лепшае побач чую,

Крылы свае ратую.

Хутка ўсё добра будзе --

Мірныя, вольныя людзі!

Дзе яно -- сэрца Радзімы?

Ў лесе, ці ў хаце,

Ці паміж муроў цагліных?

Кволаю птушкаю ў небе,

Водарам ніў, ці коласам

Ў чэрствай глебе?

Ўголас трымаю, гонар!

--

Гэта мая прастора,

Гэта мая краіна,

Край любы, край адзіны…

Лепшае побач чую,

Крылы свае ратую.

Хутка ўсё добра будзе --

Мірныя, вольныя людзі!

Як ты безь мяне там?

Як я безь цябе тут?

Пачуцьцём чалавека

Цягне сэрца (цягне) ў родны кут.

Як быццам жартую,

А ў сабе мацней крычу:

«Я цябе ўратую!».

Толькі як -- ня ведаю.

Ўголас трымаю, гонар --

Гэта мая прастора,

Гэта мая краіна,

Край (любы, край адзіны)...

Лепшае побач чую,

Крылы свае ратую.

Хутка ўсё добра будзе --

Мірныя, вольныя людзі!

Ластаўка ў небе лунала, праўду казала

Аб тым, дзе жывеш ты зараз.

Як ти без мене там?

Як я без тебе тут?

Пачуцьом людини

Цягне серце в родний кут.

Як ніби жартую,

А в собі мацней кричу:

«Я тебе уратую!».

Тільки як -- не знаю.

(А-а-а...)

Ластавка ў небе лунала, правду казала

Аб тим, дзе живеш ти зараз.

Я не спрачалась, у очі твое закахалась.

На неба дивилися час.

Ўголас тримаю, горд!

--

Це мая прастора,

Це мая країна,

Край любы, край одини…

Найкраще побачити чую,

Крылы свои ратую.

Хутка все добра буде --

Мірні, вольні люди!

Дзе воно -- серце Радзімы?

Ў лесе, ці в хаце,

Ці між мурів цагліних?

Кволаю птушкаю ў небе,

Водарам нів, ці коласам

Ў черствай глебе?

Ўголас тримаю, горд!

--

Це мая прастора,

Це мая країна,

Край любы, край одини…

Найкраще побачити чую,

Крылы свои ратую.

Хутка все добра буде --

Мірні, вольні люди!

Як ти без мене там?

Як я без тебе тут?

Пачуцьом людини

Цягне серце (тягне) в родны кут.

Як ніби жартую,

А в собі мацней кричу:

«Я тебе уратую!».

Тільки як -- не знаю.

Ўголас тримаю, горд --

Це мая прастора,

Це мая країна,

Край (люби, край одини)...

Найкраще побачити чую,

Крылы свои ратую.

Хутка все добра буде --

Мірні, вольні люди!

Ластавка ў небе лунала, правду казала

Аб тим, дзе живеш ти зараз.