Anormal - Kamufle, Redo

Biraz ten kokusu, biraz duman sinmiş oda

Oyun doğdum da bitti müzik formalite mola

Bir bezgin adam rolü dahi ağır geliyor

Düzen anormali yargılarken normali de bozar

Sıfırdan 2000 yıl ailemden 10 vilayet

Kızımdan hayal kadar ben miyim be uzak duran

Bütün yollarında buruk yürek dik bedenle

Direndikçe hamle yapıp hayat mıdır tuzak kuran

Dumandan her iki gözümü yaş bürüdü ben yürüdüm

İçimde biriktirdim çığlıkların en gürünü

Hediye paketi yapamadım idare edeceksin artık

Anla canım geçmişine kurban verip her gününü

Müzik getirdiğini götürdükçe büyüdüm

Ayrı şehirlerde açtım aynı şiir kapadı gözümü (Bak)

Hevesle dizdiğim şu tuğların haline bak

Hak etmedi hiçbirisi paramparça ölümü

Ömür geçiyor bak (Bak, bak)

Beni yorma

Zor bu kadar yükü taşımak sırtımda

Ömür geçiyor bak (Bak, bak)

Beni yorma

Zor bu kadar yükü taşımak sırtımda

Ne güneş, ne ay yalın artık, bilin şartlarım sert

Telaffuz ettiğiniz her haykırış az kalır

Dert çeken yine bu gece dert bulur, bana yapmayın der

Yeter lan artık şeriatın kestiği parmağım ben

Birazcık istirahat, tadından doyulmaz inan ki

İliklerim pes etti savaşmaya koştuğum viraj dik

Bir an diz kapaklarıma mecal gelse neler olacak

Uyuşukluğum insanlardan dolayı, inat değil

Sabah ayazından çıkmış içim, umutlu ve soğuk

Bu adam hakkı olmasa da her acıdan kusurlu

Ve sorun Bir armağan belki de, sorunların temeli

İnsan adalet denilen kuralı unuttu be koçum

Yılların inadına bir gayret bir parça gülümse

Yada hayat denizinde sallantılı şekilde sürüklen

Ölümden ötesi varsa hakkım helal değil size

Bir gün adalet mahkemesinde alayınızla görüşeceğim

Ömür geçiyor bak (Bak, bak)

Beni yorma

Zor bu kadar yükü taşımak sırtımda

Ömür geçiyor bak (Bak, bak)

Beni yorma

Zor bu kadar yükü taşımak sırtımda

Ömür geçiyor bak (Bak, bak)

Beni yorma

Zor bu kadar yükü taşımak sırtımda

Ömür geçiyor bak (Bak, bak)

Beni yorma

Zor bu kadar yükü taşımak sırtımda

Biraz ten kokusu, biraz duman sinmiş oda

Oyun doğdum da bitti müzik formalite mola

Bir bezgin adam rolü dahi ağır geliyor

Düzen anormali yargılarken normali de bozar

Sıfırdan 2000 yıl ailemden 10 villaet

Kızımdan hayal kadar ben miyim be uzak duran

Bütün yollarında buruk yürek dik bedenle

Direndikçe hamle yapıp hayat mıdır tuzak kuran

Dumandan her iki gözümü yaş bürüdü ben yürüdüm

İçimde biriktirdim çığlıkların en gürünü

Hediye paketi yapamadım idare edeceksin artık

Anla canım geçmişine kurban verip her gününü

Müzik getirdiğini götürdükçe büyüdüm

Ayrı şehirlerde açtım aynı şiir kapadı gözümü (Бак)

Hevesle dizdiğim şu tuğların haline bak

Hak etmedi hiçbirisi paramparça ölümü

Ömür geçiyor bak (Бак, бак)

Бені йорма

Zor bu kadar yükü taşımak sırtımda

Ömür geçiyor bak (Бак, бак)

Бені йорма

Zor bu kadar yükü taşımak sırtımda

Ne güneş, ne ay yalın artık, bilin şartlarım sert

Telaffuz ettiğiniz her haykırış az kalır

Dert çeken yine bu gece dert bulur, bana yapmayın der

Yeter lan artık şeriatın kestiği parmağım ben

Birazcık istirahat, tadından doyulmaz inan ki

İliklerim pes etti savaşmaya koştuğum viraj dik

Bir an diz kapaklarıma mecal gelse neler olacak

Uyuşukluğum insanlardan dolayı, inat değil

Sabah ayazından çıkmış içim, umutlu ve soğuk

Bu adam hakkı olmasa da her acıdan kusurlu

Ve sorun Bir armağan belki de, sorunların temeli

İnsan adalet denilen kuralı unuttu be koçum

Yılların inadına bir gayret bir parça gülümse

Yada hayat denizinde sallantılı şekilde sürüklen

Ölümden ötesi varsa hakkım helal değil розмір

Bir gün adalet mahkemesinde alayınızla görüşeceğim

Ömür geçiyor bak (Бак, бак)

Бені йорма

Zor bu kadar yükü taşımak sırtımda

Ömür geçiyor bak (Бак, бак)

Бені йорма

Zor bu kadar yükü taşımak sırtımda

Ömür geçiyor bak (Бак, бак)

Бені йорма

Zor bu kadar yükü taşımak sırtımda

Ömür geçiyor bak (Бак, бак)

Бені йорма

Zor bu kadar yükü taşımak sırtımda