Марскі чалавек - Крамбамбуля

І рэк, і азёраў мы маем зашмат,

А мораў няма, акіянаў няма.

А мне дык нічога — а быў чалавек,

Што з гэтай прычыны закончыў свой век.

Ён тут нарадзіўся і вырас ён тут,

Але ў карабельны пайшоў інстытут,

Усе акіяны і моры скарыў

І вось на радзіму вярнуўся стары.

Хадзіў ён, хістаўся па цвёрдай зямлі,

Нібыта па хісткім ідзе караблі,

А мора не бачыў - гарэла душа,

І ромам тушыў ён душэўны пажар.

Вось так і сканаў між азёраў і рэк

Тутэйшы, але ўжо марскі чалавек.

Ляжыць у сваёй беларускай зямлі

У драўляным апошнім сваім караблі.

У нас занадто багато річок і озер,

І немає ні морів, ні океанів.

А в мене нічого – і був чоловік

Саме з цієї причини і закінчив його життя.

Він тут народився і виріс,

Але інститут пішов на корабель,

Всі океани і моря підкорені

І так старий повернувся додому.

Він йшов, хитався по твердій землі,

Нібито на хитких кораблях,

І моря не бачила - горіла душа,

І душевний вогонь загасив ромом.

Так він загинув між озерами та річками

Місцевий, але вже морський чоловік.

Він лежить на своїй білоруській землі

У дерев'яному останньому його кораблі.