Limani Dihos Thalassa - Manto

Η ώρα έφτασε αντίο να σου πω\nόσο κι αν μέσα μου το νιώθω σ' αγαπώ.\nΔες καμιά φορά η ζωή\nπόσο αλλού μας οδηγεί,\nαπό αυτό που εγώ κι εσύ ονειρευτήκαμε\nχαθήκαμε…\nκαι σαν τελειώσει αυτή η στιγμή\nδε θα ‘μαστε μαζί.\nΜα αφού δε γίνεται λιμάνι δίχως θάλασσα,\nπανσέληνος αν λείπει ο ουρανός.\nΠες μου πώς γίνεται οι δυο μας να χωρίσουμε\nαφού ένα εμάς μας έπλασε ο Θεός,\nόχι δε γίνεται…\nΠόσο ασήμαντα μου μοιάζουν τώρα πια\nόσα μας κάνουνε να ζούμε χωριστά.\nΝα που όλα στη ζωή\nκρέμονται από μια κλωστή\nτης αγάπης μας τη φλόγα μόνη αφήσαμε\nτη σβήσαμε…\nΜα πες μου εδώ στα σκοτεινά\nγιατί είμαστε αγκαλιά;\nΓιατί αφού δε γίνεται λιμάνι δίχως θάλασσα,\nπανσέληνος αν λείπει ο ουρανός,\nγι' αυτό δε γίνεται οι δυο μας να χωρίσουμε\nαφού ένα εμάς μας έπλασε ο Θεός,\nόχι δε γίνεται…\nΜα αφού δε γίνεται λιμάνι δίχως θάλασσα,\nπανσέληνος αν λείπει ο ουρανός.\nΠες μου πώς γίνεται οι δυο μας να χωρίσουμε\nαφού ένα εμάς μας έπλασε ο Θεός,\nόχι δε γίνεται, δε γίνεται…