Шлях валхвоў - Дрыгва

Са мной гульню заладзіў вецер,

У чыстым полі сярод ночы.

Гне да долу, збіць з ног хоча,

Засыпае снегам вочы.

Але бачу, недалёка

Засталося мне да лесу.

За сцяной дрэў, за высокай,

Завірухе мала месца.

Абраў знаёмы накірунак

І ў чорны глыб накіраваўся.

Стамляла йсці па гурбах снега,

Ды часам за галлё чапляўся.

Усё, заўважыў гэта месца —

Густы ельнік што хавае.

Невялікая паляна,

Туды я накірунак маю.

Вогнішча развёў у цемры

І ў наступнае імгненне

Цень адкінуў святы камень —

Прад ім ўпаў я на калені.

І ў час калі прамовіў словы

Хвалы Багам нашага роду,

Цела Дух прашчура напоўніў

І ўвабраў я моц прыроды.

Нават той скарб каштоўных ведаў,

Што лес пранёс ў пакаленнях,

Раптоўна розум мой спасцігнуў

І атрымаў я прасвятленне.

Колазварот жыцця зямнога

Усім даўно адзначыў месца.

У віры бясконцым і спрадвечным

Павінны мы свой лёс пранесці.

Гра почалася зі мною на вітрі,

У чистому полі серед ночі.

Нахиляється, хоче збити,

Заливає снігом очі.

Але бачу недалеко

Я маю йти до лісу.

За стіною дерев, за високою,

Вихору мало місця.

Вибрав знайомий напрямок

І пішов у чорні глибини.

Втомився ходити по заметах,

Так, іноді чіплявся за гілки.

Всі помітили це місце -

Густа ялина, що ховає.

Невелика галявина,

Ось куди я прямую.

Вогонь розпалювався в темряві

І наступного моменту

Тінь кинула святий камінь -

Я впала перед ним на коліна.

І в той час він сказав слова

Слава богам нашого роду,

Тіло Духа рясно наповнене

І я ввібрав силу природи.

Навіть той скарб цінних знань

Те, що ліс ніс поколіннями,

Раптом мій розум зрозумів

І я отримав просвітлення.

Кругообіг земного життя

Усі давно відзначили місце.

Вихор нескінченний і вічний

Ми повинні нести свою долю.