Ogrodu serce - Daab

W moim ogrodzie, gdzie czas leniwy

Powolną strugą płynął wytrwale

W moim ogrodzie, gdzie jeszcze nigdy

Tak dawno słów przyjaznych parę

W moim ogrodzie, gdzie smutek gościł

Gdzie gorzkie dni i gorzkie noce

W moim ogrodzie, gdzie samotności

Nikt nie rozjaśniał, gdzie nigdy dotyk

W moim ogrodzie, gdzie długa zima

Zmroziła wszystkie ciepłe uczucia

W moim ogrodzie, gdzie strumień źródła

Zastygł w bezruchu, a czas umykał

Aż pewnej nocy puściły lody

Ogrodu serce mocniej zabiło

Przyszłaś, nabrałaś źródlanej wody

I napoiłaś, a wszystko ożyło

Byłaś prześliczna, niczym poranek

Niczym wiosenny kwiat jabłoni

I nie zapomnę nigdy tej chwili

Gdy dłoń dotknęła twojej dłoni

Ja nie zapomnę tych chwil radosnych

Kiedy nie mogąc wydobyć słowa

Z zapartym tchem patrzyłem Ci w oczy

Tak trwała nasza bez słów rozmowa

Ja twoje włosy dotykałem ukradkiem

Gdy zamyślona z pochyloną głową

Byłaś mi jak prześliczna nimfa

Co się przegląda nad tafli wodą

I choć tak blisko byłaś przy mnie

Choć twoje oczy śmiały się do mnie

Doprawdy niczego nie jestem pewien

Co czułaś wtedy, czy wart jestem wspomnień

Wspomnień, wspomnień, wspomnień